28. Woningmarkt

Alfred in Chili

Net als in Nederland is de woningmarkt in Santiago ook stevig op hol geslagen. In de hoofdstad rijzen de prijzen compleet de pan uit. In wijken als Las Condes, Vitacura en Providencia kun je als starter echt geen appartement meer kopen. Mensen met een "normaal" inkomen kunnen uberhaupt geen appartement kopen in die wijken. Het helpt vooral als je rijke ouders hebt, dan lukt het allemaal wel. Sommige appartementen zijn in de afgelopen 10 jaar zelfs 4x zoveel waard geworden. Nu dus niet meer te betalen, maar wel een prachtige investering voor degenen die dat wél kunnen. Daarom heeft iedereen die dat kan betalen een appartementje. Ook jongeren kopen zo snel ze dat kunnen een appartement, om dat vervolgens te verhuren. Dat terwijl ze zelf gewoon bij hun ouders blijven wonen. Ik heb daar zelf ook over nagedacht, maar we doen dat toch maar niet. Er zijn namelijk ook voldoende nare verhalen over huurders, die soms ineens vertrekken en het hele appartement voor die tijd strippen, tot aan de badkuip toe. Als je die pech niet hebt, dan is het prima verdienen: de huur is makkelijk dekkend voor de hypotheek. Zo zit een groot deel van Santiago dus vol huurappartementen van privé-investeerders. Wij huren zelf ook van een koppel dat ons appartement heeft aangeschaft als investering, ze hebben er zelf nooit gewoond. En als het financiële molentje loopt, dan ga je bij de bank herfinanceren en koop je nog een appartementje, en nog een, enzovoort. Zo ken ik een Duitse dame die ondertussen eigenaar is van bijna een heel appartementengebouw. Er bestaat hier geen negatief gevoel rondom dit soort "huisjesmelkers": men ziet ze hier gewoon als mensen die iets doen wat zij ook graag willen bereiken. De echte "vakantieverhuur", via onder andere AirBnB, begint wel wat irritatie op te roepen. Zo is bij ons in het gebouw recent een bord geplaatst met de tekst “dit is een wooncomplex, geen hotel”. De relatie met de huurbaas is meestal ook wel okee, vooral met particuliere investeerders. Er is wel altijd gedoe aan het einde van het contract met de borg. De eigenaar gaat dan "herstelwerkzaamheden" verzinnen, zoals het verven van muren en vervangen van kranen, net zolang totdat de borg op is. De meeste huurder gaan er dus van uit dat ze hun borg toch niet terug krijgen en betalen daarom de laatste maand geen huur, waar de eigenaar natuurlijk niet blij mee is. Een gesprekje met de vorige huurder over het overnemen van gordijnen of iets dergelijks zit er dus niet in hier, de vorige huurder en eigenaar zijn dan meestal niet meer "on speaking terms". Op de radio bij De Wereld van BNNVARA mocht ik er meer over vertellen.