29. Jongens En Meisjes

Alfred in Chili

Zuid-Amerika staat natuurlijk bekend om zijn macho-cultuur. En inderdaad, er is best wel wat verschil tussen de seksen hier. Zo hebben we hier zelfs nog een aantal echte Katholieke jongens- en meisjesscholen: vaak twee scholen naast elkaar, één voor de jongens en één voor de meisjes. Zelfs de gemiddelde Chileen vindt dat toch wel wat achterhaald, maar het is bijzonder om te zien: zelfs de speelplaats heeft een keurig hekje in het midden. De meeste kinderen gaan hier naar een "gewone" gemengde school. Toch zie je op meer plekken nog wel de scheidslijn tussen jongens en meisjes. Bij de voetbaltrainingen hier in het park zie je bijvoorbeeld amper meisjes. Ook voor mannen en vrouwen gelden nog veel sekse-normen: zo zie je nog veel typische mannen- en vrouwenberoepen, zoals bouwvakker en verpleegster. In ons gezin speelt dit niet: ik doe bij ons bijvoorbeeld de boodschappen en kook. Dat was in het begin wel even wennen voor de dames in de schoonfamilie, dat een man ook gewoon voor de hele familie kan koken. Pas toen er voor 10 man eten op tafel stond, geloofden ze het echt. Ik merk ook dat mensen net iets langer naar je kijken als je als man met een kinderwagen met twee kinderen door het park loopt. Maar dat ligt natuurlijk ook aan hoe schattig Max en Tobias zijn. Soms is het ook lastig, bijvoorbeeld bij restaurants waar het enige omkleedkussen in het vrouwentoilet zit. Dan moet je even opschieten met luiers verschonen, omdat ze het hele vrouwentoilet tijdelijk voor je sluiten. Er zijn hier ook prachtige acties om iets te doen aan het typische rolpatroon voor mannen en vrouwen. Het mooiste voorbeeld zijn de "Hombres tejedores". Je komt (kwam?) ze af en toe tegen op een willekeurige plek in Santiago: een groep stoere mannen met ruige baarden die prachtige roze breiwerkjes aan het maken zijn. Van dat soort creatieve acties zie ik graag meer! Op de radio bij "De Wereld van BNNVARA" mocht ik er meer over vertellen.