37. Vrouwenemancipatie

Alfred in Chili

Vrijdag 8 maart was het weer internationale vrouwendag. Dat vieren we in Nederland niet, dus het risico op vergeten is groot voor mij. Gelukkig werd ik er door straatverkopers met bergen bloemen weer aan herinnerd. Want vrouwenemancipatie is hier nog steeds serious business. Het glazen plafond bestaat hier zeker nog: de typische vrouwen- en mannenberoepen bestaan nog, vrouwen krijgen minder dan mannen voor hetzelfde werk, er zijn veel gevallen van huiselijk geweld en ook abortus moet hier nog bevochten worden. Dus was er op 8 maart een zeer indrukwekkende "emancipatiemars" met meer dan 190.000 deelnemers! De politici stonden in de rij om hun steun te betuigen en duidelijk te maken dat "het signaal duidelijk was", maar we hopen natuurlijk dat er nu ook echt wat gaat veranderen. Het mooie is wel dat er hier goede vrouwelijke rolmodellen zijn. Natuurlijk hadden we hier recent nog een vrouwelijke president, Michelle Bachelet en ook in de zakelijke wereld zijn er voorbeelden. Maar het verhaal van Gabriela Mistral spreekt toch wel meest tot de verbeelding. Gabriela Mistral werd, officieel Lucila de María del Perpetuo Socorro Godoy Alcayaga, werd geboren in 1889 in een dorpje in Chili. Drie jaar na haar geboorte ging haar vader er vandoor en ze groeide dus op met haar zusje en haar moeder. Op haar 14e ging ze van school om een baan te zoeken om bij te dragen aan het huishouden. Ze ging als lerares aan de slag en begon ondertussen met het schrijven van gedichten, die ze naar de krant stuurde. Via verschillende overstappen klom ze al snel op tot schooldirecteur van de belangrijkste school in Chili. Ze was daarnaast ook al snel beroemd als dichteres en daarbij sprak ze zich duidelijk uit als voorvechter van vrouwenrechten. Toen die bewonderenswaardig snelle carrière gezeur en jaloezie ging opleveren, ging ze internationaal. Via o.a. Mexico, de Frankrijk, Italië, de VS en Spanje, waar ze ook als consul werkte. Al die tijd bleef zij schrijven en in 1945 volgde de welverdiende kroon op haar werk: zij ontving als vijfde vrouw en als eerste uit Latijns-Amerika de Nobelprijs voor literatuur. Hoewel ze in 1957 is overleden, heeft Gabriela Mistral nog steeds een mega-impact op Chili. In iedere stad is tenminste één school en één straat te vinden met haar naam. En waar ze in de VS nog steeds over zeuren, is in Chili al een feit: Gabriela Mistral staat hier op het 5.000-pesobiljet. Een mooi eerbetoon aan een zeer indrukwekkende vrouw!