S01 E07 Huilen & Acute Depressie (Bestaat dit en herken je dit?)

Hans Kolbeek Podcast ;

Deze podcast is de audio van mijn video van maandagavond 31 juli 2017. Ik maakte deze video vanuit Koudekerk aan de Rijn. De video begint terwijl ik "een goeie plek" zocht om mijn video te maken. Ik was al een tijdje aan het lopen op zoek naar "een goeie plek" en bedacht me dat ik die eigenlijk niet ga vinden want waar ik naar zoek is absolute veiligheid van andere mensen. Dat ik het liefst niemand heb die me hoort want dan voel ik me minder kwetsbaar. Anders ben ik bang dat diegene die mij in real life hoort praten me gek vindt ofzo. Maar in deze video vertel ik dat ik vandaag gehuild heb😩 En dat ik me meteen afvraag of ik deze video's niet "te veilig" speel door eigenlijk nog steeds niet letterlijk mijn proces te delen, maar er alleen dagelijks "over" te praten... Net als vandaag: Vanmiddag dacht ik er absoluut niet aan dat het "leuk" of "goed" zou zijn om te delen wat voor enorme blokkade ik voelde juist toen ik er helemaal doorheen zat en depressieve symptomen ervoer en uiteindelijk uitte wat ik voelde en de keiharde en niet reëele gedachten over mezelf deelde. In deze video hoor je mij ook letterlijk een soort discussie met mezelf hebben over die bovenstaande vraag of ik dan wel echt het proces aan het delen ben of niet, of dat dit "ook al wel goed genoeg is" Verder vertel ik over wat ik "acute depressie" noem. Een zwaarte, verlamming en verlies van hoop in de toekomst die echt in 1 moment kan "toeslaan". Getriggerd door een bepaalde gebeurtenis, een afwijzing of een notitie(ik heb niet genoeg geld om dit en dat te betalen) een besef etc. Klinische depressie heeft volgens mij als maatstaf dat je minimaal 3 weken depressief moet zijn (nouja moet niet hè haha maar als je wil kwalificeren voor "klinische depressie" wel lol). Maar dat ken ik (klinische depressie) uit eigen ervaring (is leuk joh! maar niet heus) en de symptomen die ik noem bij acute depressie zijn exact dezelfde. De intensiteit van het verlies van hoop bijvoorbeeld en de afwezigheid van zelfvertrouwen, focus en creativiteit. De druk van angst die zegt dat er NU NU NU NU iets groots moet veranderen om dit op te lossen... Allemaal hetzelfde. Maar dat deze staat ook in 1 moment vrijwel helemaal gelift kan worden tot waar ik me weer vrij voel, zeker over mijn kunnen, weer enigszins kan genieten van dingen etc. En dat gebeurt voor mij altijd in/na een gesprek . Hoogstwaarschijnlijk omdat iemand dan mij heeft aangehoord, en als ik mijn diepste angsten en negatieve gedachten over mezelf heb verteld (die ik liever niet vertel want dan zou iemand zien wat er in me omgaat en hoe negatief en lelijk ik denk) en die ander dan gewoon nog altijd kan zeggen : "Hey, maar ik zie veel meer in jou hoor dan wat je mij nu verteld. Dat lijkt het moment dat de grondgedachte: "Ik voldoe niet" dus even helemaal aan de wortel wordt aangepakt. Want als ik mijn lelijkste kant heb laten zien en ik heb nog steeds mensen die met open armen staan... Dan klopt die kerngedachte dat ik een mislukking ben en dat iedereen mij uitkotst blijkbaar niet. Ik sluit nog eens af met de vraag of iets van wat ik vertel herkenbaar is voor iemand en zo ja dat ik dat echt graag eens wil weten. Want anders denken mensen zoals mij dat ze alleen zijn op de aarde. En ik heb van horen zeggen dat we helemaal niet zo uniek zijn in onze belevingen, gedachten en gevoelens. Dus kom maar op als je iets herkent. Hoeft niet publiekelijk maar ik wil graag van je horen dan.